Seneca, Hercules Oetaeus
Rudolf Peiper, Gustav Richter, Ed.

Chor.
Nullasne in astra misit ad superos preces
arsurus aut in vota respexit Iovem?

Nvnt.
Iacuit sui securus et caelum intuens
quaesivit oculis, parte an ex aliqua pater
despiceret illum, tum manus tendens ait:
[p. 383] ' quacumque parte prospicis natum pater,
te te precor, cui nocte commissa dies
quievit unus. si meas laudes canit
utrumque Phoebi litus et Scythiae genus
1700et omnis ardens ora quam torret dies.
si pace tellus plena, si nullae gemunt
urbes nec aras impias quisquam inquinat,
si scelera desunt, spiritum admitte hunc precor
in astra, non me mortis infernae locus
1705nec maesta nigri regna conterrent Iovis,
sed ire ad illos umbra, quos vici, deos,
pater, erubesco, nube discussa diem
pande, ut deorum voltus ardentem Herculem
spectet; licet tu sidera et mundum neges,
1710ultro, pater, cogere: si voces dolor
abstulerit ullas, pande tum Stygios lacus
et redde fatis: approba natum prius:
ut dignus astris videar, hic faciet dies.
leve est quod actum est; Herculem hic, genitor, dies
1715inveniet aut damnabit.' haec postquam edidit,
flammas poposcit. 'hoc age, Alcidae comes
non segnis' inquit 'corripe Oetaeam facem,
noverca cernat quo feram flammas modo.
quid dextra tremuit? num manus pavida impium
1720scelus refugit? redde iam pharetras mihi,
[p. 384] isnave iners inermis— en nostros manus
quae tendat arcus! quid sedet pallor genis?
animo faces invade quo Alciden vides
voltu iacere, respice arsurum, miser.
1725vocat ecce iam me genitor et pandit polos;
venio, pater.' voltusque non idem fuit.
tremente pinum dextera ardentem impulit.
refugit ignis et reluctantur faces
et membra vitant, sed recedentem Hercules
1730insequitur ignem. Caucasum aut Pindum aut Athon
ardere credas: nullus erumpit sonus,
tantum ingemescit ignis. o durum iecur!
Typhon in illo positus immanis rogo
gemuisset ipse quique convulsam solo
1735imposuit umeris Ossan Enceladus ferox;
at ille medias inter exurgens faces,
semiustus ac laniatus, intrepidum tuens:
'nunc es parens Herculea: sic stare ad rogum
te, mater' inquit, 'sic decet Heri Herculem.'
1740inter vapores positus et flammae minas
immotus, inconcussus, in neutrum latus
correpta torquens membra adhortatur, monet,
gerit aliquid ardens, omnibus fortem addidit
animum ministris; urere ardentem putes.
1745stupet omne volgus, vix habent flammae fidem,
tam placida frons est, tanta maiestas viro.
[p. 385] nec properat uri; cumque iam forti datum
leto satis pensavit, igniferas trabes
hinc inde traxit, minima quas flamma occupat,
1750totasque in ignes vertit et quis plurimus
exundat ignis repetit intrepidus ferox,
tunc ora flammis implet: ast illi graves
luxere barbae; cumque iam voltum minax
appeteret ignis, lamberent flammae caput,
*
1755non pressit oculos, sed quid hoc? maestam intuor
sinu gerentem reliquias magni Herculis
crinemque iactans squalidum Alcmene gemit.